హోమియో వైద్యం

హోమియో వైద్యం ఎప్పుడైనా అనుభవంలోకి వచ్చిందా? ఇది పనిచేస్తుందా? పంచదార గుళికలకు దీర్ఘరోగాలు తగ్గుతవా? హేతువాదులలో కొంతమంది ఈ వైధ్యవిధానం అవలంబించటం మరికొంత అయోమయానికి దారి తీస్తుంది. ఈ విషయమై ఆచార్య వేమూరి వారు వారి అభిప్రాయాన్ని తమ వ్యాసం "హోమియోపతీ వైద్య విధానానికి అభ్యంతరాలు" లో తెలిపారు. ప్రముఖ హేతువాది ఇన్నయ్య గారు హొమియోపతి పై, తమ అభిప్రాయాన్ని తెలియచేశారు. అది కింద ఇస్తున్నాను. ఈ వైద్య విధానం పై మీ అభిప్రాయమేమిటి?


భారత ప్రధానిగా ఉన్న పి.వి.నరసింహారావు దేశీయ వైద్య విధానాలనూ, హోమియోపతినీ ఆదుకోవటానికి ఒక ప్రత్యేక శాఖను కేంద్రంలో నెలకొల్పారు. ప్రధాని, రాష్ట్రపతి,ముఖ్యమంత్రులు, ఉన్నతోద్యోగులూ, జడ్జీలు గుండెపోటుకు గురైనప్పుడు హోమియో చికిత్సకు వెళ్లిన దాఖలాలు లేవు. కాని ఇతరులకు బోధనలు చేసేటప్పుడు, హోమియో చాలా మంచిదనీ, చౌక అనీ, దుష్ఫలితాలు ఉండవనీ నీతి వాక్యాలు వల్లిస్తుంటారు. ఇది తెలిసి చెప్పే విషయం కాదు. ఈ బోధనల వెనుక హోమియోలజీ ఉన్నది. వారి ఒత్తిడులు పలువిధాలుగా పనిచేస్తుంటాయి. హోమియో వైద్యులు పరోక్షంగా శాసనాల ద్వారా కేటాయింపులు చేయించుకుంటుంటారు. ప్రసార సాధనాలను వాడుకుంటుంటారు. వీటన్నిటికీ మంచి హోమియో టెక్నిక్ ఒకటి ఉన్నది. ఆధునిక వైద్యవిధానంలో ఉన్న లోపాలనూ, చికిత్సకయ్యే ఖర్చు ఖరీదునూ, నయం కాని జబ్బులనూ, చిలువలు పలువలుగా హోమియో వారు తమ ప్రచారానికి వాడుకుంటుంటారు. ఇది భారతదేశంలో పరిమితమైన విషయం కాదు. ప్రపంచమంతటా ఇదే పద్ధతిని అవలంబిస్తున్నారు. అమెరికాలో 1938లో రాయల్ కోప్ లాండ్ అనే న్యూయార్క్ డెమోక్రటిక్ పార్టీసెనేటర్ తాను హోమియో వైద్య ప్రాక్టీసు చేస్తూ దానికిచట్ట విలువలను కల్పించటంలో కృతకృత్యుడయ్యాడు. హోమియో మూలపురుషుడు శ్యామ్యూల్ హేనిమన్ వేసిన బాటలోనే వీరంతా పయనిస్తున్నారు. అదేమిటో తెలుసుకొని తరువాత లోతుపాతులు పరిశీలిద్దాం.
హేనిమన్ (1775-1843)
జర్మనీలో వైద్య డిగ్రీ పుచ్చుకున్న హేనిమన్ ఆనాడు ఆ విధానంలో ఉన్న దోషాలనూ ఎలుగెత్తి చాటాడు. హెచ్చు మోతాదులో ఔషధాలివ్వడం, దానివలన విపరీత పరిణామాలు జరగటం, రక్తాన్ని కక్కించటం మొదలైన దుర్వినియోగ కార్యక్రమాలను హేనిమన్ విమర్శించాడు. పాదరసాన్ని రోగులకు యిస్తున్నందువలన విషపూరితమై ప్రమాదకర పరిస్థితులకు దారితీయటం కూడా హేనిమన్ గమనించాడు. ఇందుకు భిన్నంగా ఆయన కొన్ని సూత్రాలు ప్రతిపాదించి దానికి హోమియో అని పేరు పెట్టాడు. అంతవరకూ ఉన్న వైద్య విధానాన్ని అలోపతి అని నామకరణం చేసి, అదొక దూషణపదంగా ప్రచారంలోకి తెచ్చారు.
హేనిమన్ సూత్రాలు మూడు ప్రధాన విషయాలపై ఆధారపడ్డాయి. 1. సారూప్య లక్షణం. మనకు లభించే మూలికలూ, ఇతర పదార్థాలూ స్వీకరించినప్పుడు మనుషులలో కొన్ని లక్షణాలు బయటపడతాయి. ఇవి ఔషధ లక్షణాలు. రోగులలో అలాంటి లక్షణాలే ఉన్నప్పుడు. ఈ మందులను ఇచ్చి రోగాలను నయం చేయవచ్చున్నాడు. హేనిమన్ , అతని శిష్యులూ అనేక మూలికలనూ, ఖనిజాలనూ, ప్రకృతిలో లభించే ఇతర పదార్థాలనూ ఆరోగ్యవంతులకు ఇచ్చారు. వారు కూడా తీసుకున్నారు. అందువలన ఎలాంటి లక్షణాలు వచ్చాయో, వాటిని నమోదు చేశారు. దీనినే హెమియోలో వస్తుగుణదీపిక అంటారు. వీటిని రుజువులుగా వారు పరిగణించారు. అక్కడే పెద్ద పొరపాటు జరిగింది. రుజువులకు శాస్త్రీయ పద్ధతులున్నాయి. వాటిని పదే పదే పరీక్షకు పెట్టి ఫలితాలను రాబట్టి అన్వయించాలి. అలాంటిదేమీ లేకుండా, వ్యక్తిగతమైన అనుభవాన్ని రుజువనే పేరుపెట్టి ఈనాటికీ హోమియో వైద్యులు అదొక వేదపద్ధతిగా, మూలగ్రంథంగా స్వీకరించి పాటిస్తున్నారు.
2. హనిమన్ మోతాదు పద్ధతిని హోమియోలో చికిత్సకు ఎంత తక్కువ మోతాదు ఇస్తే అంత బాగా పని చేస్తుందని చెప్పాడు. శరీరంలో సోర, సిఫిలిస్, సైకోసిస్ అనే మూడు లక్షణాలుంటాయనీ వాటిలో తులనాత్మకత తప్పినప్పుడు రోగాలు వస్తాయనటానికి ఎలాంటి ఆధారమూ లేదు. పైగా జీవశక్తి అనేది ఉన్నదని హోమియో నమ్మింది. అది కూడా ఒక వైటల్ ఫోర్సు అన్నారు. హోమియో ఔషధాలు ఈ శక్తిని ప్రేరేపింపజేసి రోగాన్ని ఎదుర్కొని ఎలాంటి చెడు పరిణామాలు లేకుండా రోగిని ఆరోగ్యవంతుణ్ణి చేస్తాయన్నారు. హేనిమన్ ఈ మోతాదు సూత్రాన్ని తీవ్రస్థాయికి తీసుకుని వెళ్ళాడు. తొలుత మోతాదులు తగ్గించుకుంటూ, రాను రాను వాటిని అనూహ్యంగా పలచబడేటట్లు చేశాడు. ఎంత పలచబరిస్తే అంత శక్తి పెరుగుతుంది అన్నాడు. ఇందుకు కూడా నమ్మకమే ప్రధానం గానీ రుజువుకు నిలబడలేదు.
హోమియోలో ఔషధాలను రెండు విధాలుగా తయారు చేస్తారు. నీళ్ళలో గాని, సారాలోగానీ కరిగేవి ఒకవిధమైన ఔషధాలు. అలా కరగని వాటిని పొడి చేసి పాలచక్కెర కలిపి మోతాదులు తయారు చేస్తారు. ఔషధాలను పలచబరచటంలో మూలపదార్థం ఉన్నదా లేదా అనే అంశాన్ని హోమియో పాటించలేదు. హోమివారిచ్చే ఔషధాలలో మూలపదార్థం లేదని హేనిమన్ ఆనాడే గుర్తించాడు. కాని ఔషధం తయారు చేస్తున్నప్పుడు ప్రతి కుదుపుకూ, నూర్పిడికీ శక్తి పెరుగుతూ పోతుందన్నాడు. ఇది పరీక్షలకు అందుబాటులో లేని శక్తి అన్నాడు. అక్కడే జీవశక్తిపై నొక్కు పెట్టాడు. దీనిని నమ్మవలసిందే అన్నాడు. ఆధునిక శాస్త్రీయ రుజువులకు హోమియో నిలబడదని బెర్నార్డ్ లియారీ కుండబద్దలు కొట్టినట్లు చెప్పి పోతున్నాడు. ఇతడు సుప్రసిద్ధ బ్రిటిష్ హోమియో వైద్యుడు. బ్రిటిష్ హోమియోపతిక్ జర్నల్ 1990 ఏప్రిల్ సంచికలో ఈ విషయమై ఆయన వివరమైన వ్యాసం రాశాడు. హోమియోలోని జీవశక్తిగానీ, ఔషధాలలోని మూలపదార్థంగానీ రుజువులకు నిలబడదని చెప్పేశాడు.
హోమియో మాత్రలను గానీ ద్రవవూరితంగా ఉన్న ఔషధాలను గానీ తీసుకెళ్లి ఒక హోమియో వైద్యుడికి లేదా పరిశోధనాలయానికిచ్చి అందులో ఏమున్నదో చెప్పండీ అంటే చెప్పలేరన్నమాట.
3. హోమియో చికిత్సలో ఔషధ ప్రయోగం చేసినపుడు రోగి లక్షణాలు పెరిగి తగ్గుతాయనే నమ్మకమున్నది. అలా రోగం బాగా పెరుగుతున్నట్లు కనిపించటం మందు బాగా పని చేయటానికి సూచనగా భావించారు. అయితే ఇది కూడా నమ్మకాలలో ఒకటిగానే మిగిలిపోయింది